یادی از علی حاتمی در سالروز تولدش/ از حسن کچل تا جهان پهلوان تختی
دوشنبه ۲۳ مرداد ماه مصادف با سالگرد تولد علی حاتمی نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون است که مولفه‌های ایرانی و ملی در آثارش عامل ماندگاری آن‌ها در تاریخ سینمای ایران است. حاتمی سال ۱۳۲۳ در خیابان شاهپور، کوچه اردیبهشت متولد می‌شود. اینجا همان محله‌ای است که رضا خوشنویس «هزاردستان» از آن به عنوان نشانی محل سکونتش به مستنطق شش‌انگشتی یاد می‌کند.
حاتمی در سال‌های درس و مشق به اقتضای سن و سال، نمایشنامه‌ای کوتاه می‌نویسد و همراه دوستانش آن را در محله‌شان به اجرا درمی‌آورد. این موضوع نشان از قریحه هنری این کارگردان نام‌آور سینمای ایران دارد که در سال‌های نوجوانی هم به این هنر علاقمند بود.
در ادامه تحصیلاتش پس از کلاس نهم در هنرستان آزاد هنرهای دراماتیک در رشته نمایشنامه‌نویسی ثبت‌نام می‌کند. حاتمی سال ۱۳۴۳ در ۲۰ سالگی وارد دانشکده هنرهای دراماتیک می‌شود. در همین دوران و پس از رفتن به دانشکده اولین نمایشنامه خود «دیب» (دیو) را می‌نویسد و اردیبهشت ۱۳۴۴ آن را در تالار نمایش هنرهای دراماتیک به مدت سه شب به اجرا درمی‌آورد.
حاتمی سپس نمایش «خاتون خورشید‌باف» یا «دختر نارنج و ترنج» را در هفت پرده و سپس نمایشنامه‌های «چهل گیس»، «خاتون و شهر آفتاب و مهتاب» و «قصه حریر و مرد ماهیگیر» را می‌نویسد. نمایشنامه مدرن «آدم و حوا» یا «برج زهرمار» که تحولی در کار حاتمی است، زمینه آشنایی او با مسئولان تلویزیون را فراهم می‌کند.
حاتمی دهه ۱۳۴۰ به استخدام تلویزیون ملی درمی‌آید و در بخش فیلمنامه‌نویسی این سازمان مشغول به کار می‌شود. او تا سال ۱۳۴۶ فعالیت هنری خود را با نوشتن فیلمنامه‌های مختلف برای تلویزیون ادامه می‌دهد و مدتی نیز برای تلویزیون روستا که آن روز‌ها تازه تأسیس شده بود، فیلم‌های آموزشی می‌سازد. البته نام او در عنوان‌بندی این فیلم‌ها ذکر نمی‌شود، چرا که حاتمی اعتقاد دارد تلویزیون روستا صرفاً یک عنوان است و برنامه‌های آن با واقعیت‌های زندگی روستاییان جور درنمی‌آید. او در همان سال‌ها قید این کار را می‌زند.
سال ۱۳۴۸ که کیمیایی، مهرجویی و تقوایی فیلم‌هایی مانند «گاو»، «قیصر» و «آرامش در حضور دیگران» را می‌سازند، حاتمی خود را برای ساخت فیلم «حسن کچل» آماده می‌کند. او در ۲۵ سالگی «حسن کچل» را به صورت رنگی (نه سیاه و سفید که سنت فیلم‌های ایرانی آن دوران است) فیلمبرداری می‌کند.
حاتمی در «حسن کچل» همچون فیلمسازی عمل می‌کند که گویی نیم قرن از عمرش گذشته است. سبک کاری او در این فیلم مثل نمایشنامه‌های ابتدایی‌اش متأثر از سنت سخنوری و نقالی است. این فیلم کمدی موزیکال در سال ۱۳۴۹ در ۱۵ سینما به نمایش در می‌آید و چهارمین فیلم پرفروش می‌شود.
حاتمی سپس فیلمنامه «طوقی» را می‌نویسد که داستانی عاشقانه بر مبنای قصه «ویس و رامین» است. پس از «قیصر» کیمیایی، این فیلم هم موجی نو در سینمای ایران به راه می‌اندازد. هر چند منتقدان آن زمان اعتقاد داشتند حاتمی در شخصیت‌پردازی «طوقی» از «قیصر» کمک گرفته، ولی او این موضوع را انکار می‌کند. «طوقی» سال ۱۳۴۹ به نمایش درمی‌آید و پرفروش می‌شود.
فیلم بعدی حاتمی «بابا شمل» است با همان حال و هوای «حسن کچل». او دوست داشت فیلمسازی خود را در روال «حسن کچل» و «بابا شمل» ادامه دهد، اما شکست تجاری فیلم و شرایط آن زمان او را به این نتیجه می‌رساند که دوره این نوع فیلم‌ها سپری شده است. در همین زمان او «قلندر» را بر مبنای باورهای عامیانه می‌سازد که سوم فروردین ۱۳۵۱ به نمایش درمی‌آید.
حاتمی سال ۱۳۵۱ کمدی سیاه و تلخ «خواستگار» را می‌سازد که این فیلم هم در گیشه شکست می‌خورد. او سپس همراه با سرمایه‌گذار این فیلم، اثر تاریخی «ستارخان» را می‌سازد که گوشه‌ای از تاریخ مشروطیت ایران را به تصویر کشیده و علاقه او را به ماجرا‌ها و آدم‌های تاریخی نشان می‌دهد. اما نمایش این فیلم با انتقاد بسیاری از مورخان و منتقدان مواجه می‌شود.
او پس از نمایش این سه فیلم سال ۱۳۵۲ به تلویزیون بازمی‌گردد و فعالیت مجدد خود را در این سازمان با ساخت مجموعه شش قسمتی «مثنوی معنوی» آغاز می‌کند. حاتمی در شش قسمت مستقل این مجموعه حکایت‌هایی کوتاه از مولانا را به تصویر درمی‌آورد و بلافاصله مجموعه تلویزیونی «صاحبقران» را تولید می‌کند.
او سال ۱۳۵۵ به سازمان سینمایی «پیام» می‌رود تا فیلم «سوته‌دلان» را کلید بزند. این فیلم دی‌ماه ۱۳۵۶ به نمایش درمی‌آید. حاتمی سپس تولید یک مجموعه تلویزیونی عظیم را آغار می‌کند که نام اولیه آن «تهران، روزگار نو» یا «جاده ابریشم» است اما با نام «هزاردستان» به نمایش درمی‌آید.
همزمان با انقلاب اسلامی تهیه این مجموعه با وقفه مواجه می‌شود و حاتمی در این فاصله تهیه فیلمی دیگر را با نام «حاجی واشنگتن» برای شبکه یک آغاز می‌کند که مقارن با سال ۱۳۶۰ است. فیلم سال ۱۳۶۱ در اولین جشنواره فجر نمایش داده می‌شود و پس از آن تنها در چند شهرستان کوچک امکان اکران پیدا می‌کند.
مرحوم حاتمی همان سال فیلم «کمال‌الملک» را می‌سازد که نمایش آن سال ۶۲ با واکنش‌های متفاوت روبرو می‌شود. نگاه حاتمی در این فیلم معطوف به گوشه‌ای از تاریخ هنر ایرانی است. او با وجود نقطه نظرهای منفی و مثبتی که درباره آثار وی ارائه می‌شد، ساخت فیلمی دیگر را با عنوان «جعفرخان از فرنگ برگشته» آغاز می‌کند.
در واقع حاتمی در مقطعی این فیلم را می‌سازد که مسئله خندیدن و نخندیدن تماشاگران سینما به شدت مورد بحث بود. خود وی نیز معتقد است «جعفرخان از فرنگ برگشته» اولین فیلم کمدی سینمای ایران در دوران پس از انقلاب است.
همان سال‌ها حاتمی که یکی از دلایل متوقف ماندن مجموعه «جاده ابریشم» یا «هزار دستان» را نبود یک شهرک سینمایی می‌داند، تصمیم می‌گیرد برای ادامه تولید این مجموعه دست به ساخت شهرک سینمایی بزند که امروز یکی از بهترین و مهم‌ترین گنجینه‌های سینمایی کشور محسوب می‌شود.
زنده‌یاد علی حاتمی پس از ساخت مجموعه تلویزیونی عظیم «هزاردستان» که با استقبالی خوب مواجه می‌شود، سال ۱۳۶۸ فیلم سینمایی «مادر» و پس از آن «دلشدگان» را می‌سازد.
پروژه بعد وی «ملکه‌های برفی» است که تا مرحله تدارکات نیز پیش می‌رود. حاتمی به طور همزمان فیلمنامه «آخرین پیامبر» را نیز آماده می‌کند. اما قبل از آنکه تدارکات عظیم ساخت این فیلم فراهم شود، فیلمنامه‌ای دیگر با نام «جهان پهلوان تختی» می‌نویسد. در میانه راه ساخت این فیلم بود که بیماری فرصت به سرانجام رساندن کار را ندا‌د. پرونده فیلم «جهان پهلوان تختی» پس از فوت علی حاتمی با کارگردانی بهروز افخمی بسته شد.
منبع: خبرگزاری مهر
نظر شما :